نامه گروهی از دبیران و معلمان تبریز و حومه به شاهزاده رضا پهلوی

جناب آقای رضا پهلوی

سی و سه سال از آنچه بر سر ایران و ایرانی آوردند میگذرد/ در این رهگذر پدر فقیدتان بیشتر ار بقیه از جمله ملت ایران مقصر بودند ولی غرض از این نوشتار نه یافتن مقصر است و نه شمردن جنایاتی که ملت ایران متحل شده اند چرا که برهمگان روشن و آشکار است/ و اما شخص شما که در عرض این سالیان سیاه به چند مصاحبه و جلسه بسنده کرده بودید بیکباره همراه امواج سبز خود را به ساحل رسانده و جایگاهی برای بیشتر مطرح شدن یافتید گاهی از پادشاهی سخن می رانید وگاه از جمهوریت گاهی از نیروهایتان در ایران صحبت میکنید و زمانی در پی تشکیل کنگره هستید...
آقای پهلوی حرکتهای آرام شما را می فهمیم البته این حرکتهای آرام اسمش و رسمش همان سیاست است ولی شما که از 17 سالگی ایران را ترک کردید و تا هفده سالگی تان هرگز یک نوجوان دیگر را خارج از کادر نیاوران و ... ملاقات نکرده بودید چه دارید به ملت ایران بگویید با کدام زبان با ما صحبت خواهید کرد جمله هایتان را با چند تا لغت انگلیسی و فرانسوی کامل خواهید کرد اشتباه نکنید شما در خارج از ایران میتوانید گنگره تشکیل داده و مدتی هم سرتان به ان گرم باشد ولی بدانید که در همین حال صدها تن اعدام می شوند و استنداد سرسخت آخوندی کما کان به زندگی خود ادامه می دهد.

براستی چرا برای ملت ایران سخن نمی گویید منظورمان سخنان واقعی است با ما فارسی صحبت کنید فرزندان ما با شما اشنایی چندانی ندارند ولی از ما می پرسند شاه فقید ایران را به دست آخوندها داد و رفت پس از کجا معلوم که پسرش گاه گاهی خودی نشان می دهد محکمتر از وی باشد/ این روزها در فضای مجازی صحبت از گنگره است چهره های ناآشنا آنانی که چون شما بعد از سی سال و اندی از خواب بیدار شدند و دست به دست شما داده اند بسیارند.
امروز در خارج از ایران همه یا نویسنده اند یا خبر نگار بسیارند اگر نام ببریم که نه خبرنگارند و نه نویسنده شما با همین افراد میخواهید ایران را نجات بدهید/ خارج از گنگره حتما گروهی شما را همراهی می کنند منظورمان مشاوران و حقوق دانان و جامعه شناسان و خبر نگاران هستند چرا اسامی انها را منتشر نمی کنید ملت ایران به این اسامی نیاز دارند تا به شما و گنگره تان اطمینان داشته باشند نه ...

آقای پهلوی نمی خواهیم بگویید که به دلیل مسائل شخصی و .... از انتشار اسامی افرادی که در خارج از ایران هستند خود داری می کنید بقول معروف هر کس خربزه بخورد پای لرزش هم خواهد نشست .. ملت ایران از این داستانها زیاد شنیده اند ... اگر خودتان به انچه که وجودتان هست ایمان دارید چرا با صدای بلند خود را پیشگام اعلام نمی کنید؟
شاید عده بیشماری به عقاید شما آمین بگویند/ این نوشته از طرف عده بیشماری از دبیران و معلمان نواحی تبریز برای شما فرستاده می شود و امید است که جوابگو باشید و در خاتمه به عرضتان برسانیم که مبادا اشتباه پدر را تکرار بکنید و فرضتان و باورتان بر این باشد که ایران همان تهران و شاید شهرهای بزرگ است ...

و همه در کنار کامپیوترها و ماهواره ها منتظرند که شما و حرفهایتان را بشنوند و ایران همان روستایی هست کامپیوتر نمی شناسد ایران من معلم هستم که تا به امروز با درآمدم جرات خریدن کامپیوتر را به خود نداده ام و........ به امید اینکه همه آنانی که نیتهای خوب برای ملت ایران را دارند موفق بشوند ....
در پایان کپی این نامه به چند تن از افرادی که در این سالها از طریقهای مختلف با ایران در تماس بودند ارسال خواهد شد.
اسفند ماه
گروهی از دبیران و معلمان تبریز و حومه

خبرگزاری آذربایجان